Rojbert

Marcina zowżdy chwolili. Na kożdym geburstagu, kej trefiyła sie familia, godali ino ło nim. Marcin to, Marcin tamto, Marcin sramto. Nawet jak poszoł z kolegami na chaby i chop ich chycioł na łogródkach, a późnij w lałbie zamknoł i policjo wezwoł, to nawet tym chacharstwym sie pieronie chwolili.

Mie sie to wydowało dziwne, bo ujek Janusz rynka mioł jak bochyn chleba, twardo, z grubyj kości i jak roz Jarkowi po rzici nawyszczyloł, to bez dwa tydnie borok niy umioł siednonć na zicu.

A Marcin? Som jus niy wiym. Musioł mieć chyba u niego wzglyndy i to pierońskie, bo szmarów nigdy niy dostowoł. Z poczontku myślołech, że tak mu sie wszysko udaje, bo jes nojmodszym synem, ale potym skapnołech sie jak łon sie ło te wzglyndy staro.

Dwa tydnie po świyntach wilkijnocy familia trefiła sie u Gryjty. Ujki, ciotki, omy, ołpy, wszyscy przi jednym stole. Pogodali trocha ło kopalniach, ło polityce, pospiyrali sie jak zwykle i zjechali na dzieci. Mie łobgodali, rubego Sebastiana łod ujka Franca, zebrało sie tysz Betinie łod ciotki Sztefy, ale ło Marcinie nikt ani słowa niy pisnoł.

Wreszcie solynizantka, keryj pizło cztyrdziści czi, naloła kożdymu po sznapsie, chyciła keliszek i rykła: — za Marcina! Goście dźwigli szkło, przechylili i tak zaczon sie tymat, na kery żech czekoł cołki wieczór. Łokazało sie, że jakiś czos tymu Marcin fest napochoł, ale tak napochoł, że ujek Janusz dostoł furii i gonioł go z kijem łod szczotki po cołkim miyszkaniu.

Niy chciało mi sie w to wierzyć, ale to boła prowda. Ujek richtig z poczontku fest sie wkurzył na niego, na szczynście późnij sie zlitowoł i zaproponowoł mynsko rozmowa w cztyry łoczy. Marcin niy mioł wyjścia, musioł siednonć z łojcem i pogodać. Po rozmowie dugo łaził bamontny, bo zrozumioł, że wszyske te przywileje kere wypracowoł bez lata, stracioł roz na zawsze.

W końcu jednak postanowioł sie przychlybić. W piyrszy dziyń świont, wzion parfin, skarbonka pod pacha i dupił po cołkim łosiedlu, łod miyszkania do miyszkania, dzwonioł do drzwi i psikoł baby na śmingus dyngus. Za pjondze, kere uzbieroł, kupił ujkowi Januszowi w blaszoku kista piwa tyskiego.

Ja, dobry synek — wszyscy kiwali gowami przy stole — dobry, niy ma mu przygany — chwoliła go cołko familia. Widzisz — ujek Gerat śmierdzoncy gorzołom nachylił sie do mie — take rzecy sie przynosi łojcom, a niy piontki w heftach ze szkoły, pra Franc? Toć — łodezwoł sie ujek Franc, a jo wiedziołech jus, że we życiu niy wyrci sie ino uczyć i uczyć. 
impreza rodzinna
źródło: interia.pl

3.11.2016

Filmy o tematyce śląskiej

Publikacja 10 albumów, które wpłynęły na mój muzyczny gust.

Memuar z czasów zarazy. Lata dwudzieste XXI wieku.

Filmy drogi

Teksty chronione są prawem autorskim. Obsługiwane przez usługę Blogger.