Angst 12/31

Tytuł: Angst
Tytuł oryginalny: Angst
Rok produkcji: 1983
Kraj produkcji: Austria, RFN

Anonimowy morderca zostaje wypuszczony z więzienia, w którym odsiadywał dziesięcioletni wyrok za zabójstwo starszej kobiety. Szybko zaczyna odczuwać chęć dokonania kolejnego mordu. Po nieudanej próbie ataku na taksówkarkę ucieka, trafiając w końcu do odosobnionego, wiejskiego domu, zamieszkałego przez młodą kobietę, jej chorą matkę oraz niepełnosprawnego i opóźnionego w rozwoju brata. Mężczyzna od razu zabiera się za wcielanie w życie swych sadystycznych pasji, biorąc mieszkańców posiadłości jako zakładników. Rozpoczyna się orgia przemocy, okraszana wspomnieniami z trudnego dzieciństwa u boku ciągle ubliżającej matki i babki. Czy zdarzy się coś, co przeszkodzi zwyrodnialcowi w realizacji jego planu?

Kilka mniej znanych faktów nt. filmu.


Film oparty jest na prawdziwym życiu mordercy Wernera Knieska.

Kniesek urodził się i wychował w Salzburgu. Już w młodym wieku kradł, notorycznie wagarował i uciekał z domu. Nigdy nie poznał swojego ojca. Matka chciała mu znaleźć rodzinę zastępczą, ponieważ nie dawała sobie z nim rady. Ostatecznie pchnął ją 10 razy nożem i uciekł do Niemiec. Kobieta przeżyła. Aresztowany w Hamburgu został na mocy ekstradycji przetransportowany do austriackiego więzienia, gdzie spędził dwa lata z czterech zasądzonych.

 
Po odbyciu kary w kwietniu siedemdziesiątego drugiego roku ożenił się z o dziesięć lat starszą prostytutką. Tego samego roku w ataku szału zabił z pistoletu siedemdziesięciotrzyletnią kobietę. Został skazany na osiem lat. W styczniu 1980 roku podczas odbywania kary, dostał trzy dniową przepustkę za dobre sprawowanie, dzięki której wyszedł na wolność by znaleźć pracę.

Jednak podczas pobytu w Wiedniu, czując silną chęć popełnienia morderstwa, za pieniądze zarobione w więzieniu kupił alkohol i pistolet. Następnego dnia pojechał pociągiem do St. Pölten, tam złapał taksówkę i kazał się zawieźć do luksusowej dzielnicy, wmawiając taksówkarzowi, że jest sprzedawcą dywanów. Wybrał dom rodziny Altraiter. Włamał się do niego przez wybite okno w łazience. Willa należała do pięćdziesięciosześcioletniej Gertrude Altreiter, jej niepełnosprawnego dwudziestosiedmioletniego syna Waltera, oraz dwudziestopięcioletniej córki, studentki o imieniu Ingrid. Początkowo spotkał tam jedynie Waltera, który poruszał się na wózku inwalidzkim. Jego matka z siostrą pojawiła się później. Kiedy zobaczyła Knieska, pomyślała, że to napad rabunkowy i zaproponowała czek w wysokości 20000 szylingów, natomiast Ingrid w desperacji zaproponowała mu swoje ciało. Lecz Knieskowi to w ogóle nie zaimponowało, ponieważ jego głównym celem było zabójstwo. Wkrótce potem Kniesek rozpoczął torturowanie i gołymi rękami udusił kalekiego syna państwa Altrainer. Następnie usadowił ciało na wózku i przetransportował je przed oblicze związanej matki, którą później również torturował i zamordował poprzez uduszenie pętlą. Ingrid z kolei maltretował przez siedem, a nawet jedenaście godzin, by następnie również udusić. Jej ciało pokryte było licznymi siniakami, krwiakami i dziesiątkami oparzeń. Po zamordowaniu całej rodziny, Kniesiek położył się obok ciał i zasnął.

Następnego dnia za pomocą wózka inwalidzkiego wrzucił trzy ciała do bagażnika Mercedesa i zrealizował wystawiony czek. Pojechał do restauracji, gdzie zamówił obiad, ale zaczął wzbudzać podejrzenia, ponieważ był małomówny, dysponował dużą ilością gotówki oraz spożywał posiłek w rękawiczkach. Zapytał również kelnera o zjazd na autostradzie.

Pracownik restauracji zanotował tablicę rejestracyjną Mercedesa i zawiadomił policję, która następnie pojechała do posiadłości Altreiterów i odkryła rozbite okno. Ponieważ brakowało mieszkańców, rozpoczęto ogólnokrajowe poszukiwania samochodu i rodziny. Krótko przed północą patrol znalazł Mercedesa w Południowym Tyrolu, a policjanci aresztowali Knieska. Podczas przeszukania pojazdu władze odkryły trzy ciała w bagażniku.


Po dwóch dniach Kniesek wyznał wreszcie, że zamordował rodzinę Altreiterów dla czystej przyjemności. Morderstwa służyły mu jedynie do umysłowej satysfakcji. Zmusił Gertrudę Altreiter, by wzięła lekarstwa na serce, aby nie straciła przytomności i nie doświadczyła agonii podczas tortur. Według śledczych, rodzina Altreiterów znalazła się wśród jego ofiar całkiem przypadkowo, ponieważ Kniesek planował zabić rodzinę budowniczego, a także zapytał o adres lekarza. W celi sądu w Salzburgu morderca próbował się zabić, ale został powstrzymany przez urzędników sądowych.


4 lipca 1980 r. Werner Kniesek został skazany przez sąd okręgowy St. Pölten na dożywotnie więzienie i skierowano go na obserwację do szpitala psychiatrycznego. W 1983 roku podjął próbę ucieczki z Kamiennego Więzienia, ale mu się nie udało.